Το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αιγίου «Θόδωρος Αγγελόπουλος» επιστρέφει με τη δεύτερη εκδοχή του στον κήπο του Πολύκεντρου Συνεδριακού Κέντρου!

Η παραλιακή ζώνη του Αιγίου, ένας από τους χώρους δημιουργίας του μεγάλου Έλληνα σκηνοθέτη, θα φωτιστεί και φέτος από δημιουργίες νέων σκηνοθετών από όλο τον κόσμο, ενώ θα δημιουργηθούν οι χρήσιμες χρονικές ασυνέχειες με σκοπό την επικοινωνία του κοινού με το έργο ενός από τους πλέον πολυδιάστατους κινηματογραφικούς δημιουργούς.

Στο κάδρο, μαζί με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, μπαίνει και ο Γαλλοελβετός Ζαν-Λικ Γκοντάρ, που έφυγε από τη ζωή στις 13 Σεπτεμβρίου 2022. Ο επιδραστικότερος σκηνοθέτης, ο ηγέτης της Nouvelle Vague, που με το έργο του επαναπροσδιόρισε τη γλώσσα του κινηματογράφου, αλλά και τη σχέση του θεατή με το κινηματογραφικό κείμενο, θα είναι παρών στο φεστιβάλ, μέσα από μια ειδική προβολή και ημερίδα.

Φέτος, οι ορίζοντες διευρύνονται, το ταξίδι αποκτά και άλλους συνεπιβάτες και πολύτιμους συνεργάτες!

Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ περιλαμβάνονται συζητήσεις για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο με την παρουσία σημαντικών μελετητών του έργου του, έκθεση φωτογραφίας, αφιερώματα σε σημαντικούς δημιουργούς, θεματικές προβολές, συνεργασία με σημαντικούς θεσμούς, όπως το WIFT GR, το Γαλλικό Ινστιτούτο, η Cinemathesis κ.α. Εν καιρώ, θα ανακοινωθούν όλες οι λεπτομέρειες, καθώς και το αναλυτικό πρόγραμμα.

Λίγα λόγια για την οπτική ταυτότητα:

Την οπτική ταυτότητα του 2^ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αιγίου «Θόδωρος Αγγελόπουλος» εμπνεύστηκε και σχεδίασε η αρχιτέκτονας και γραφίστρια, Έλενα Φωτακέλη. Με τα δικά της λόγια:

«Έμπνευση για την ιδέα του project αποτέλεσε ο συγκερασμός δύο δηλώσεων του αγαπημένου μας δημιουργού:

«Κανονικά ήθελα να σπουδάσω φιλολογία. Πήγα στη Νομική μόνο και μόνο γιατί είχα έναν θείο δικηγόρο, που δεν είχε αντικαταστάτη, είχε ένα καλό γραφείο… Όλη η οικογένεια, λοιπόν, με έσπρωχνε εκεί. Εγώ αντί να πηγαίνω στα μαθήματα του κυρίου Ράμμου, του κυρίου Δένδια κλπ. πήγαινα στο σινεμά το πρωί, στο Μόντιαλ, στο Ροζικλαίρ… Κάτι με έσπρωχνε εκεί. Και εκεί είδα μια ταινία του Γκοντάρ, το “À bout de souffle” («Με κομμένη την ανάσα»). Νομίζω ότι εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι θα κάνω σινεμά. Και μιλάω για μια τελείως ανορθόδοξη ταινία, εκφραστικά. Ήταν η αρχή της Nouvelle Vague.»

και

«Ο Θίασος είναι το πρώτο μεγάλο ταξίδι. Και αν η έννοια του ταξιδιού υπάρχει για μένα, υπάρχει από τότε με την ίδια σημασία και την ίδια ένταση. Προς το παρόν σκέφτομαι ότι αν αναζητούσα και έλεγα, «πού είναι το σπίτι μου», θα έλεγα ότι το σπίτι μου είναι δίπλα σε έναν οδηγό, φίλο συνήθως, που οδηγεί ένα αυτοκίνητο, γιατί δεν ξέρω να οδηγώ, κι εγώ δίπλα ακριβώς με ανοιχτό παράθυρο να κοιτώ το τοπίο που περνάει.»

Το μεγάλο δημιουργικό ταξίδι του Θόδωρου Αγγελόπουλου και δίπλα του οδηγός και φίλος, ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ. Οι δύο καθοριστικοί για την τέχνη του κινηματογράφου σκηνοθέτες αφήνουν πίσω τους πολύ δρόμο, και μπροστά τους εκτείνονται οι σκέψεις και οι επιρροές των νεότερων δημιουργών. Το παρελθόν και το μέλλον ενώνονται σε μια άχρονη στιγμή, κατά την οποία τα βλέμματα των δύο σκηνοθετών δεν συναντιούνται, οι δημιουργικές τους καταβολές ίσως να μην είναι κοινές, κι όμως συνυπάρχουν και καδράρονται σε ένα ασταμάτητο ταξίδι, αυτό της κινηματογραφικής τέχνης και της αμφισβήτησης των κανόνων της. Ένα παιχνίδι βλεμμάτων στην πρώτη χρονιά του Animation στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αιγίου «Θόδωρος Αγγελόπουλος», που ανοίγει δρόμους στο φαντασιακό των θεατών.»